Slecht nieuws is dat ik ondertussen veel meer hinder ondervind van mijn ontstoken schouderspier dan van de oorspronkelijke reden van mijn mindervaliditeit. Blijkbaar is het menselijk lichaam (of in elk geval het mijne) niet geschikt om gedurende 5,5 weken het volledige gewicht te laten dragen door de schouders/armen van datzelfde lichaam.
Ik hoor u al denken 'wat wil je, met al die pannenkoeken en ijscoupes vergezeld van chocoladesaus en slagroom?!'. Maar neen, de mogelijkheid van slechte afregeling van een analoge weegschaal buiten beschouwing gelaten, weeg ik nog steeds minder dan 'thuis', zijnde vóór mijn breuk. En voor zij die mij kennen 'viel' dat nog wel mee.
Grappig nieuws is dat ik ontdekt heb dat ik, naast de talloze nieuwsgierige en/of boertige passanten, ook aangestaard word door viervoeters die mij passeren tijdens mijn verplaatsingen in mijn rollende stoel. Honden zien dus ook een verschil tussen normalen en abnormalen.
Dubbelgevoel-ig nieuws is dat mijn 2 reisgenoten ondertussen naar de andere kant van de wereld gevlogen zijn en er ongetwijfeld een fantastische reis zullen beleven (... zonder mij).
Hoopgevend nieuws is dat de revalidatie-arts mij aanstaande donderdag ziet binnenkomen met slechts één kruk, wat betekent dat ik dus ten volle zou mogen steunen op het gebroken been. Eerlijkheid gebiedt mij te vertellen dat ik dergelijke uitspraak eerder als surrealistisch beoordeel dan optimistisch, laat staan realistisch.
Begrijp me niet verkeerd, ik voel zelf wel dat het al veel beter is dan bv. 5 weken terug, of zelfs vorige week, maar ik zou het sterk vinden dat ik donderdag al zou rondlopen, steunend op twéé benen en mezelf in evenwicht houdend met één kruk.
Dit brengt ons bij een laatste nieuws:
het tot-op-heden-onbekend-zijnde nieuws.
Het tot-op-heden-onbekend-zijnde nieuws
is dat er aanstaande donderdag op basis van een scan beslist zal worden of het steunverbod al dan niet verlengd wordt en met welke tijdseenheid (dagen, weken, maand),
is dat er iets of wat inzicht gegeven zal worden in mijn leven van de komende weken,
is dat er eindelijk een oorzaak zal gegeven worden voor de breuk (pech hebben hoort hier ook bij).
Tot hier de kleine update in afwachting van méér, en hopelijk goéd, nieuws!
* Fingers crossed *
Hi ,
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je helaas gelijk gaat hebben dat het steunen op 2 benene vanaf morgen surrealistisch gaat zijn Vrees dat er nog onvoldoende kalk zal zijn na dit aantal weken
In ieder geval wens ik je heel veel sterkte en goede moed , wat de uitslag ook zal zijn
Succes and take care !
Groetjes , Vivianne