ik ben zoooo blij om jullie goed nieuws te melden!
Gisteren kreeg ik van de arts te horen dat ik vanaf nu mag steunen, géén 30%, géén 50%, maar de volle 100%!!
Ok, even wat meer uitleg!
23 februari, een dag waar ik al een maand naar toe leef, startte met vroeg opstaan, een controle (RX) scan in het UZ Jette en een afspraak bij de 'traumatoloog'. Geef toe, dergelijke titel boezemt niet echt vertrouwen in?!
Wat was ik opgelucht dat de arts zei dat alles inwendig mooi geneest en ik dus voortaan mocht steunen.
"Je mag zelfs zonder krukken lopen van mij", zei hij. "Stappen bedoelt u?", vroeg ik met bescheiden glimlachje op het gezicht.
Blij als een kind verliet ik even later zijn praktijk, met nog maar één kruk, een nieuwe dosis moed en een afspraak voor binnen 5 weken.
Voor zij die het durven in hun hoofd halen te denken 'wat een slappeling, die durft niet eens zonder krukken stappen!', daag ik je uit eerst 6 weken één van je twee benen gewoon te maken aan een 'hangend luilekkerleven' om vervolgens plots ondersteuning én verplaatsing in de ruimte te eisen. ;-)
Weet je trouwens dat ik deze ochtend, na halve dag 'slechts' 1 kruk te gebruiken, een kuit had die aanvoelde alsof ik de Bouillonnante (trail, 24 km, 1200m hoogteverschil) had gelopen! (...en ik weet waarmee ik vergelijk)
Maar dit neem ik er allemaal graag bij, wetende dat de revalidatie nu écht begonnen is, met name terug kunnen stappen.
If you can't fly then run, if you can't run then walk, if you can't walk then crawl,
but whatever you do
you have to keep moving forward
(M.L. King)
Ps: voor de oorzaak van al dit, verwijs ik graag naar een volgende blogpost. Kwestie van de interesse wat vast te houden ;-)
Super nieuws!
BeantwoordenVerwijderenWe rekenen op een indrukwekkende comeback!
Hallo ,
BeantwoordenVerwijderenBlij dat het steunverbod vtt is het heden weer steunen is
Mijn interesse is en blijft gewekt dus ik kijk al uit naar het vervolgf , " de oorzaak "
Succes !!!
Groetjes , Vivianne
Ook lang geleden dat er nog nieuws kwam op de b-in-b van Pranil, aka Puss-Whitout-Boots, aka De Hapjeskat.
BeantwoordenVerwijderenVoor alle nieuwsgierigen, hier de laatste evoluties (of zijn het verwikkelingen?): probeer al een tijdje, ter ondersteuning van hogervernoemde karakterrevalidatie, het beest een paar truucjes te leren kwestie van er meer discipline in te krijgen. Dus maar begonnen met het alom bekende 'pootje geven'. Maar in de kattenwereld is dit niet populair, en het resultaat is steevast een knauw in de vingers als je het (rechter)pootje aantikt om tot de daad aan te zetten. Heb dan iets anders uitgetest, en met succes. In plaats van te zeggen 'Pranil, pootje' zeg ik nu 'Pranil, bijten' terwijl ik mijn vingers aanreik. Dit werkt altijd, een verbluffend resultaat voor zo een korte aanleertijd! Ken uw Kattenheimers zeg ik dan.
Oeps, tis zeker 'without'? Zal mijn Engels moeten revalideren
BeantwoordenVerwijderenMooie woorden van King! Graag en immer dat gevoel van 'vliegen' maar dit is eerder een zeldzaamheid, geen dagelijkse realiteit ;-(
BeantwoordenVerwijderenHet moet niet makkelijk zijn voor een immigrant(aangespoelde) om zich in een nieuwe omgeving staande te houden. Deze etappe is voor zonderlingen. Neen, hier geen watjes, mietjes, geen cowboys. Een kruistocht met een dieper verlangen naar een leven zonder steunsticks. Deze gijzeling zal gelukkig snel tot het verleden behoren. Knokken! Bijten! Zweetdruppels, parelend over rug en gezicht. Een kramp, géén krimp, feilloos... grandioos
W.
Katelijne! Gij hebt niks meegemaakt, gij! Ga na wat mij gisteren overkwam. Op kousenvoeten daalde ik onze pas gebeitste beukenhouten trap af, mij totaal onbewust van het onheil dat mij wachtte. Blijgezind was ik, het was avond, de oudste dochter sliep en de jongste hield zich voor 'n keer rustig. Met een weldadige licht van verzuchting zou ik aanstonds neerploffen in een comfortabele fauteuil. RAMPSPOED! met nog vijf treden te dalen verloor één mijner voeten grip met de crimineel gladde ondergrond. Ik ging me daar 'n gang! Voor de ogen van mijn onthutste en tot op heden getraumatiseerde wederhelft donderde ik, krachttermen uitend en wild gesticulerend, ten gronde. Momenteel tors ik op beide linkse extremiteiten afschruwelijke afschrapingsverschijnselen. Dat verhinderd mij echter niet van gewoon te komen werken. Pussy!
BeantwoordenVerwijderenUw neef
Neen, ik maakte géén dt-fout! Daar moest staan "verhinderde" :-)
BeantwoordenVerwijderenVerleden tijd.. dus ge hebt toch opgegeven? :-P
VerwijderenDankzij het URL-profiel, de hulp van uw neef en wat gestolen tijd van een lokaal bestuur dat ik niet zal noemen, kan ik eindelijk reageren! Bij mijn eerste poging, ten tijde van uw kamer met Atomiumzicht, liet ik mij uit over uw vlotte schrijfstijl : onderhoudend, emotie als het moet, humor waar het kan! Nu, 6 weken, veel goed nieuws en een reële publicatie later, kan ik er enkel het volgende aan toevoegen :
BeantwoordenVerwijderenindien uw nieuwe werkgever het niet meer ziet zitten om een abnormale invalide met geatrofieerde beenspieren en ontstoken schouder in dienst te nemen, die bovendien in een post-traumatische periode verkeert, probeer het dan als free-lance columniste!
Dikke X van uw Meter-met-hoofdletter-en-rode-bril :-)
PS:
De Zelfhulpgroep Minder-Mobielen van Koksijde zal blij zijn met de schone foto's, de West-Vlaamse dierenbescherming wat minder : poging tot vergiftiging van een Doornpan-ezeltje!
Merci!
VerwijderenPs is het normaal dat als ik 'doornpan ezel' google, ik geen enkele hit vind??
:-)