Misselijkheid na de anesthesie bleef beperkt. Doch ging de eerste dag gepaard met veel pijn. De eerste nacht was idem dito, en daarbij kwam nog dat kamergenoot verschrikkelijk snurkte. En mijn oordopjes lagen thuis...
De tweede dag kreeg ik de foto s te zien: vóór en ná. Slik. De operatie had meer dan 4 u geduurd. Ik moest écht 'goed' gevallen zijn.
Verdict: 6 weken niet steunen op dat been, 3 maand revalidatie. Slik slik.
En dan, dan ga je na wat er allemaal wegvalt: geplande crossen en joggings, voorziene etentjes, besproken avondjes uit, werkgerelateerde afspraken en todo's,..., mijn reis naar Ecuador en Galapagoseilanden.
En dan komen de praktische zaken aan bod: waar ga ik revalideren? wat met de post die thuis aankomt? hoe zit t nu juist met hospitalisatieverzekering? is die reisannuleringsverzekering ondertussen in orde? wat met Pranil (de kat)? Enz...
Welke ook een praktische kant heeft, is het toiletbezoek als je je bed niet uitkan. Inderdaad: dé BEDPAN. Vrouwen zijn hier écht wél benadeeld (zij die t ook al meegemaakt hebben, kunnen t beamen). No way dat ik ook grote wc hier zou opdoen, ik ontplof nog liever.
Op dag 3 kreeg ik terug eetlust. De kinetec op 40 (later hier meer over). En voor het eerst even het bed uit richting toilet (ik zei toch dat ik nog liever ontplofte ;-)). Met 2 verpleegsters en zo n stapkarretje. De gemiddelde snelheid van 0.05 m/s, reken zelf maar uit hoelang ik onderweg was als je weet dat t 5 m naar t toilet is (heen).
S nachts hoopte ik stiekem op croissants, want morgen zou t zondag zijn.
De 'keukengoden' waren mij gunstig gezind!
Toch om jaloers op te zijn: ontbijt op bed, met croissants, en uitzicht over de hoofdstad gehuld in het oranje licht van de opkomende zon.
Wat denk je?! ;-) zie foto in bijlage
Na t ontbijt werd mijn wonde verzorgd en zei de verpleegster dat het er goed uitzag.
Ik vond t een verkeerde woordkeuze.
Kinetec op 47 en een gemiddelde snelheid van 0.1 m/s richting toilet.
S avonds waagde ik de tocht zelfs alleen!
De tweede dag kreeg ik de foto s te zien: vóór en ná. Slik. De operatie had meer dan 4 u geduurd. Ik moest écht 'goed' gevallen zijn.
Verdict: 6 weken niet steunen op dat been, 3 maand revalidatie. Slik slik.
En dan, dan ga je na wat er allemaal wegvalt: geplande crossen en joggings, voorziene etentjes, besproken avondjes uit, werkgerelateerde afspraken en todo's,..., mijn reis naar Ecuador en Galapagoseilanden.
En dan komen de praktische zaken aan bod: waar ga ik revalideren? wat met de post die thuis aankomt? hoe zit t nu juist met hospitalisatieverzekering? is die reisannuleringsverzekering ondertussen in orde? wat met Pranil (de kat)? Enz...
Welke ook een praktische kant heeft, is het toiletbezoek als je je bed niet uitkan. Inderdaad: dé BEDPAN. Vrouwen zijn hier écht wél benadeeld (zij die t ook al meegemaakt hebben, kunnen t beamen). No way dat ik ook grote wc hier zou opdoen, ik ontplof nog liever.
Op dag 3 kreeg ik terug eetlust. De kinetec op 40 (later hier meer over). En voor het eerst even het bed uit richting toilet (ik zei toch dat ik nog liever ontplofte ;-)). Met 2 verpleegsters en zo n stapkarretje. De gemiddelde snelheid van 0.05 m/s, reken zelf maar uit hoelang ik onderweg was als je weet dat t 5 m naar t toilet is (heen).
S nachts hoopte ik stiekem op croissants, want morgen zou t zondag zijn.
De 'keukengoden' waren mij gunstig gezind!
Toch om jaloers op te zijn: ontbijt op bed, met croissants, en uitzicht over de hoofdstad gehuld in het oranje licht van de opkomende zon.
Wat denk je?! ;-) zie foto in bijlage
Na t ontbijt werd mijn wonde verzorgd en zei de verpleegster dat het er goed uitzag.
Ik vond t een verkeerde woordkeuze.
Kinetec op 47 en een gemiddelde snelheid van 0.1 m/s richting toilet.
S avonds waagde ik de tocht zelfs alleen!
Je hebt ons nog niet gezegd wat Kinetic is? Ik hoor het liever van jou dan het te googlen (kwestie van je wat bezig te houden). :-)
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je het al waagt om de helse tocht naar het toilet te wagen. Maar wel oppassen eh! Chance da gij anke ni zijt, de keren dat die moet gaan ka**en op een dag :-)
slaapwelkus uit straatsburg waar just al wa traantjes zijn gevloeid :-) tot in de week girly xox
wat gij er allemaal ni voor over hebt om bij een "view to kill" croisants op bed te krijgen. ;-)
BeantwoordenVerwijderenBeterschap meisje,
Mmm, croissants, hier een potje havermout. Ben blij te horen dat het toch al wat beter met je gaat. Vooral die 0.05 m/s meer doet plezier te horen. Dikke knuffel uit Ooigem en zorg dat ge u goed vasthoud bij de tochtjes alleen hé. xxx
BeantwoordenVerwijderenEn zelfs vanaf een smartphone, amai chique blog hoor, met foto's en al.
Hey Katelijne, laat je maar eens goed verwennen! we leven met je mee en zullen je volop steunen in je revalidatie je kan op ons rekenen 24/7
BeantwoordenVerwijderen