"Een goede gezondheid, das het belangrijkste"

De eerste maand van 2012 is bijna om. Kerstversiering mag nu écht wel weggestoken worden (als je goed rondkijkt, zie je bij sommigen de kerstboom nóg staan!) en de wederkerige zin 'beste wensen' mag ook weer voor even opgeborgen worden.
Nét deze nieuwjaar had ik extra stilgestaan bij de wens 'en een goede gezondheid, das het belangrijkste'; zelfs vaak expliciet aangehaald bij vrienden, familie en kennissen. Het is een zin die makkelijk in de mond ligt, maar die vaak zijn doel voorbijschiet, omdat het zo'n cliché is. Maar het is een cliché voor iets...
Het ironische is, dat ik enkele uren voor mijn val, een ouder koppel bovenstaande had toegewenst, en eraan toegevoegd: 'want met zo'n dagen ben je toch niet liever dan thuis, stel je voor dat je in een ziekenhuiskamer zou moeten liggen..'. 5 uren later lag ik er zelf in.

Oké, ik heb veel pijn gehad toen ik lag te wachten op ambulance, ik ben danig geschrokken van het verdict 'onmiddellijk opereren', ik ben nog meer geschrokken toen ik wakker werd en voelde dat de wonde 3x zo groot was dan gezegd, ik heb uren liggen woelen in bed omdat ik niet wist hoe mij te leggen, ik ben voor de eerste maal in mijn leven flauwgevallen, ik moet engelengeduld hebben om die eerste weken van niet-steunen door te komen, ik zal doorzettingsvermogen moeten hebben om die eerste stappen en vervolgens looppassen te nemen,...
MaaR ..
..ik weet dat het in orde zal komen, dat er mechanisch gezien iets opnieuw op punt gesteld moet worden, dat, eens deze afregeling er is, alles zoals voorheen verdergaat.
Dat er veel erger bestaat dan dit.

Het draait allemaal om sociale vergelijking