Wat vooraf ging..

Ik zou een blitsbezoek brengen aan het nieuw huisje van een vriendin. Ah ja, want een uur later moest ik bij kinesist zijn, want had ontsteking van buikspieren met uitstralende pijn naar rechterlies. Overbelasting. Van t sporten wel te verstaan.
Uitstekende (lees: niveauverschillend, en niet allesovertreffend) boordsteen en duisternis speelden in mijn nadeel. Mijn rechterbeen bleef haken, terwijl ik naar links draaide. Ik smakte met mijn hoofd tegen de oprit en voelde onmiddellijk een stekende pijn in mijn rechterheup. Hoe ik juist gevallen ben, kan ik mij niet meer herinneren, aangezien ik meer schrammen heb links dan rechts. Voila, 1 seconde, en je leven ziet er plots heel anders uit. " een ziekte komt te paard en gaat te voet " is nog veel te licht uitgedrukt, maar ik vermoed dat in de tijd van het ontstaan van deze uitdrukking, het paard toen het snelste transportmiddel was.
Om 19 u gevallen en om 22u30 al in het OK van UZ Jette voor anesthesie. 8,5 uur later word ik wakker in de recovery. De operatie had 4 u geduurd, breuk was veel gecompliceerder dan eerst gezien op de fotos maar t resultaat is er; das t enige dat ik onthouden heb van de monoloog van de chirurg.
Eigen indrukken: mijn keel zit vol slijm, de wonde opzij aan mijn been voelt gigantisch groot aan en ik heb mijn slip ni meer aan! Voor sommigen is dat laatste de grootste horror ooit ;-)